اثر یکپارچگی بینایی – شنوایی بر دقت اجرا و یادگیری یک تکلیف حرکتی

چکیده     مقدمه : بینایی تنها حس فراهم­کننده اطلاعات برای درک الگوی حرکت نیست. شنوایی کانال ادراکی مناسب دیگری برای جمع­آوری اطلاعات درباره الگوی حرکت است.از این رو تحقیق حاضر به بررسی اثر یکپارچگی بینایی–شنوایی بر دقت اجرا و یادگیری تکلیف می پردازد. مواد و روش­ها : 30 دانشجوی دوره کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهرانبه طور در­دسترس انتخاب شدند.افراد به طور تصادفی در سه گروه بینایی، بینایی–شنوایی (تک­کانالی) و بینایی–شنوایی (دوکانالی) قرار گرفتند. افراد در گروه بینایی الگوی فرد ماهری را تماشا می­کردند و در گروه­های بینایی–شنوایی همزمان و علاوه بر الگوی بینایی، سرعت زاویه­ای مفصل آرنج (گروه دوم) و سرعت زاویه­ای مفاصل آرنج و مچ (گروه سوم) را دریافت می­کردند. آزمودنی­ها 4 جلسه 40 کوششی تمرین کردند و در انتهای هر جلسه، آزمون اکتساببه عمل آمد. 48 ساعت بعد، آزمون یادداریانجام گردید.برای تحلیل داده­ها از آزمون­های تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری استفاده شد. تحلیل­ها با نرم افزار spss نسخه 22 و در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ها : نتایج نشان داد در آزمون اکتساب، گروه بینایی–شنوایی (تک­کانالی) عملکرد بهتر معنی­داری نسبت به گروه بینایی (001/0p =) و بینایی–شنوایی (دو­کانالی) (045/0p =) داشت. در آزمون یادداری،بین هر دو گروه بینایی–شنوایی (تک­کانالی و دو­کانالی) با گروه بینایی، تفاوت معنی­داری به نفع گروه­های دو حسی وجود داشت (به ترتیب، 002/0 p =و 000/0p =). نتیجه گیری : نتایج این تحقیق مطابق با فرضیه تناسب حسی است و بیان می­کند که در تکلیف شوت جفت بسکتبال به دلیل سازگاری­های زمانی خاص، حسی که بر ادراک در زمینه تکلیف مسلط است، حس شنوایی است که اگر همراه با بینایی ارائه شود نتایج سودمندی را به دنبال دارد. به طور کلی در این تحقیق اثر مثبت یکپارچگی بینایی–شنوایی بر عملکرد و یادگیری شوت جفت بسکتبال تایید شد.   کلید واژه ها : یکپارچگی بینایی – شنوایی، سانیفیکیشن، الگودهی